de tauros

De Tauros is ons paradepaard. De stieren glinsterend zwart en bruin, oersterk en bestand tegen weer en wind. De koeien iets meer roodgekleurd en kleiner maar bovenal zorgzaam en wijs. Zij weten waar je moet zijn onder alle omstandigheden. Het oerrund 2.0! Het dier is het resultaat van het Taurosprogramma waarmee we sinds 2008 werken aan de terugkeer van het oerrund. Deze wilde voorouder van alle runderen was een sleutelsoort voor de Europese wilde natuur.

Ontstaansgeschiedenis

het oerrund heeft meer dan 250.000 jaar in Europa geleefd. Het dier is echter sinds 1627 uitgestorven, vooral door jacht, habitatverlies en verdringing door gedomesticeerde runderen. Met het Tauros-programma ontwikkelen we het oerrund 2.0, de Tauros. Een runderras dat uiterlijk niet te onderscheiden is van het voormalige oerrund, maar zich ook in de moderne omstandigheden kan handhaven. Uiteindelijk willen we dat er naast het rund als landbouwhuisdier, weer een echt wild rund is, dat in staat is vorm te geven aan de nieuwe Europese wildernis.

Ontdek meer over de tauros

Uiterlijke kenmerken

Voor het kruisingsproject worden meerdere runderrassen ingezet. De belangrijkste rassen zijn onder andere de Limia, Maremmana primitiva, Maronesa, Podolica, Sayaguesa en Pajuna: vrijwel allemaal Zuid-Europese rassen. Met een schofthoogte van 150-180 cm en hoorns van 60-100 cm zijn het imposante dieren om te zien. Ze hebben een grote lichaamsbouw, met sterke spieren en een robuuste uitstraling. Ze hebben brede hoorns die naar voren buigen en een indrukwekkend symbool van kracht vormen. De meeste taurossen zijn zwart van kleur met een witte aal-streep over de rug. Er wordt ook actief geselecteerd op een rood-bruine rug bij de vrouwelijke dieren, een eigenschap die de oorspronkelijke oerrund ook had.

Graasgedrag

Onze Taurossen vertonen steeds meer complex natuurlijk gedrag. Gedrag dat een impact heeft op natuur en biodiversiteit. Ook andere runderrassen doen dat in enige mate als je ze de vrijheid gunt. Maar de impact van Taurossen is groter (door hun omvang) en hun wild gedrag completer.

Ze eten voornamelijk grassen, kruiden, en jonge boompjes. Dit zorgt ervoor dat open landschappen behouden blijven, wat gunstig is voor talloze plant- en diersoorten. Wat taurossen bijzonder maakt, is hun vermogen tot selectief grazen. In tegenstelling tot sommige andere grazers, kiezen zij zorgvuldig hun voedsel. Ze hebben een voorkeur voor voedzaam gras en kruiden, wat resulteert in een gevarieerd landschap met verschillende vegetatietypes. Tevens draagt het grazen bij aan microhabitats. Wanneer ze bijvoorbeeld graslanden begrazen, creëren ze open plekken waar zonlicht kan doordringen. Dit stimuleert de groei van diverse zeldzame plantensoorten. Bovendien ontstaan er grazige paden en kale grondplekken, die essentieel zijn voor bepaalde insecten, amfibieën en vogels. In gebieden met waterpartijen, zoals moerassen en waterbergingsgebieden, spelen taurossen een cruciale rol. Ze grazen vaak langs de oevers en zorgen ervoor dat de begroeiing niet te dicht wordt. Dit zorgt er onder andere voor dat water door kan stromen als het nodig is. In tegenstelling tot sommige andere grazers, blijven ze actief tijdens de wintermaanden, waarbij ze zich aanpassen aan de beschikbaarheid van voedselbronnen. Dit draagt bij aan een constante druk op de vegetatie, wat cruciaal is voor het in stand houden van gezonde ecosystemen.

Sociaal kuddegedrag

Een opvallend kenmerk van het sociaal gedrag van deze imposante runderen is de stierenkuil.  Een stierenkuil is een dynamische locatie waar sociale interacties, territoriumgedrag en rituelen plaatsvinden. Het is een intrigerend onderdeel van het leven van deze prachtige dieren en speelt een rol in het behoud van hun natuurlijke gedrag in hun natuurlijke leefomgeving.

Taurossen zijn kuddedieren en hebben een complexe sociale structuur. De stierenkuil is de plek waar de mannelijke individuen vaak onderling strijden om de dominantie en de rangorde binnen de kudde te bepalen. Hier worden gevechten om territorium en vrouwtjes uitgevochten. Taurossen kunnen de grond in de stierenkuil omwoelen en modderbaden nemen. Dit kan zijn om territorium af te bakenen of om afkoeling te zoeken tijdens warme zomerdagen. Modderbaden helpen de taurossen ook om zich te ontdoen van parasieten en insecten. Ondanks de schijnbare agressie tijdens gevechten in de stierenkuil, spelen deze ontmoetingen een belangrijke rol bij het versterken van de sociale binding binnen de kudde. Na gevechten is er vaak sprake van pacificatiegedrag, waarbij stieren elkaar likken of rustig naast elkaar liggen. Tijdens het paarseizoen (de bronsttijd), worden gevechten tussen stieren intenser en frequenter, aangezien ze strijden om de aandacht van de vruchtbare koeien. Het graven van kuilen en het verstoren van de vegetatie in de stierenkuil heeft een gunstig effect op de biodiversiteit. Het draagt bij aan de vorming van microhabitats en vergroot zo de diversiteit van planten en dieren in het gebied.

bekijk het leefgebied van de tauros

bekijk de andere grazers

De Schotse Hooglander heeft zijn waarde ruimschoots bewezen als vertrouwde grazer in de Nederlandse natuur.

De oorspronkelijke Europese soorten wilde paarden zijn uitgestorven. De Exmoor pony is een waardige vervanger.